Dag 57-59 (slot)

Dag 57, zondag
Weer een rustige dag. Het begint bewolkt na een zowaar wat koele nacht. Rond de middag besluiten we toch naar de Reef te gaan want het klaart toch wat op. We wandelen met z’n vieren door de estate naar de plek waar de matatu’s stoppen om ook nog wat beweging te hebben. Het wordt de hele dag niet heel erg warm, ik denk zo tussen de 20/25 graden. We gaan wat vroeger dan normaal weer naar huis omdat we hebben afgesproken om met Kate uit eten te gaan omdat het onze laatste weekend is en Aletta er alleen in het weekend is. Dat is weer een succes, hoewel we er nog 4 dagen zijn, voelt het al een beetje als afscheid.

Dag 58, maandag
Vandaag lopen we een keertje samen met Mieke naar school omdat ze even op ons project wil kijken. Nadat we haar hebben rondgeleid gaat ze door naar haar eigen project. Sylvia begint met het reorganiseren van het kantoor en de administratie in het nieuwe gebouw. Dat is echt een enorme klus en er is onderling ook nog eens geen overeenstemming over hoe het eruit moet komen te zien. Moeten de kasten over en gebruikt worden als scheidingswand of juist niet? Moeten alle boeken mee of blijft er een gedeelte achter? Moet er een afgescheiden gedeelte komen waar je een beetje prive gesprekken met ouders kunt voeren? Dat zijn zo vragen die voorbij komen. Sylvia begint vast en gaandeweg krijgt het wel vorm.
In de middag komt Kate nog even langs om een evaluatie te doen over de periode dat wij bij Vilwakwe aan het werk zijn geweest. Gelukkig pakt die goed uit. Sylvia rijdt nog even langs het project van Mieke waar ze voor haar een leuk jurkje hebben gemaakt. Ziet er erg leuk uit! ?
Het kantoor is een ruimte die afgesloten kan worden, maar de drie klaslokalen daarachter nog niet. Omdat de scheidingswanden nu allemaal open kunnen, is het “wat” inbraakgevoelig op deze manier. Ik plaats vandaag op deze drie deuren dus nog wat sluitwerk, zodat die vanaf vandaag ook op slot kunnen. Daarna ga ik Sylvia nog even helpen. Omdat het zo’n grote klus is, krijgen we dit vandaag niet af. We gaan dus naar huis en gaan er morgen mee door.

Dag 59, dinsdag en slot
Oké, vandaag wilden we dus de office verder inrichten maar ja. Madam Mary had een ander idee. Namelijk, omdat het onze laatste schooldag is wilde zij nog een keertje met ons naar Mombasa stad om, ja, te stadten dus. Nou, dat doen we. En vanmiddag wordt dan een farewell voorbereid dus het inrichten van de office doen we dan helemaal niet meer, maar doet de staff verder zelf. Wij dus met Mary naar de stad, was erg gezellig. Sylvia scoort nog wat Masai-slippers en wat, ja hoe moet ik ze noemen, “makkelijk zittende jurken”. Daarna gaat Mary nog langs een bedrijf dat uniformpjes kan maken, haalt daar een shirtje voor een van de kinderen op en daarna gaan we terug naar school waar we rond lunchtijd aankomen. Terwijl wij de lunch gebruiken, merken we dat bij de kids de spanning oploopt en we horen dat er nog wat liedjes worden ingestudeerd. Na een uurtje worden we dan gehaald en onder luid gejuich “onthaald” door alle leerlingen en leraren. Wij voelen ons natuurlijk erg opgelaten, je kunt je dat voorstellen. De ca. anderhalf uur daarna worden we toegezongen door onze klassen, door de hele school, door de staff, en ook toegesproken door genoemde groepen. Een van de leraren zei later dat hij in de 7 jaar dat hij daar werkt de staff nog nooit heeft horen zingen, dus wij voelen ons erg vereerd (naast nog erg opgelaten natuurlijk!). Na de bijeenkomst hebben we alle leerlingen de hand geschud! ? een leerling van Syl begon daarbij te huilen, erg ontroerend natuurlijk. Na afloop heeft Madam Mary nog even een dankwoord ingesproken als videoboodschap, aan al onze vrienden, familieleden, collega’s en overige supporters die hebben gedoneerd en het mogelijk hebben gemaakt om het nieuwe schoolgebouw te realiseren. Ik ga proberen dit filmpje in de blog te plaatsen maar ik weet niet of dat gaat lukken, daarom schrijf ik het hier alvast op. Wij hoeven natuurlijk niet uit te leggen dat vandaag voor ons een onvergetelijke ervaring is geweest. Net zoals dit hele avontuur trouwens.
Hoewel wij morgen en donderdag nog hier zijn, gaan we niet meer naar de school, dus we besluiten hierbij onze blog. Fijn dat jullie ons gevolgd hebben, wij hebben een hele mooie, leuke, leerzame periode achter de rug, maar vinden het nu ook wel weer fijn dat we vrijdag weer bij alle kinderen zijn! Tot snel allemaal, dikke kus van ons, Sylvia en Dick.

Dag 49-56

Dag 49 Zaterdag
Geen spannende dag. We zijn begonnen met een wandeling naar Bamburi. Na een wandeling van een uur in de brandende zon vinden we t welletjes en nemen de tuk tuk naar t strand. Hier de hele dag vertoeft maar wel in de schaduw!

Dag 50 Zondag
Vandaag zijn we uitgenodigd bij madame Mary thuis. Ze wil voor ons koken en er een gezellige dag van maken. Het werd een bijzondere dag. We hebben kennis gemaakt met de kinderen van Mary’s zus. Dit leverde leuke gesprekken op. Daarna zijn we ruim drie uur bezig geweest met het bereiden van onze maaltijd. Dat gaat niet zoals bij ons op gas, elektrisch of inductie, maar gewoon op houtskool en een open vuurtje. Ik heb geleerd hoe ik, met een speciaal daarvoor ontworpen stuk gereedschap, een kokosnoot moet raspen. Natuurlijk ging t veel te langzaam dus het werd al gauw van me overgenomen. ? Daarna kwam t echte werk. Door water toe te voegen en de kokos uit te knijpen ontstaat een heerlijke kokosmelk. Dat was nog best een klus. In deze kokosmelk heb ik op het open vuur de rijst gekookt. Daarna werd het vuur eronder weggehaald en op de deksel gelegd. Zo ontstond een soort oven. Na een minuut of 20 was dit gerecht klaar. Met alles wat al was klaargemaakt, groenten, kip en een heerlijke kruidensaus ontstond een heerlijke maaltijd die we met z’n allen hebben genuttigd. Misschien wel de lekkerste rijst die we ooit hebben gegeten. Daarna hebben we een inkijkje gekregen in haar leven door het bekijken van wat foto’s. Om nog enigszins te bewegen stelden we voor een wandelingetje te maken zodat we de omgeving konden bekijken. Inmiddels was het vier uur en nog steeds bloedheet! Onderweg stopte er een safaribusje voor ons die midden op de weg bleef staan. In de bus bleek mr. Janki te zitten, de man die ons naar het snorkelen en daarna weer naar huis heeft gebracht. Hij bood ons aan in te stappen en een mini guided tour te verzorgen. We werden voorgesteld aan zijn kinderen, onderweg kwamen we zijn moeder tegen en later ontmoetten we ook nog zijn zussen.
Hij bracht ons boven op een heuvel waar hij bezig was zijn eigen huisje bouwen. Wat een mooie plek, een hele verademing ver weg van de drukke stoffige stad! Na een rondleiding door zijn kinderen door het dorp bracht hij ons terug naar madame Mary en daarna naar huis. Wat een gastvrijheid en al met al een bijzondere dag.

Dag 51 Maandag
Vandaag weer een schooldag. Deze staat voor ons in het teken van het afronden van ons “bouwproject” d.w.z. We willen onze tekeningen inkleuren. We gaan wat eerder aan de slag dan gebruikelijk omdat vanaf een uur of half één de zon zodanig op het verfwerk staat dat je er niet meer kunt schilderen.
Onder grote belangstelling van de kinderen maken we ons teken-/schilderwerk af.
Omdat we nog wat verf over hebben komen er al gauw extra verzoekjes. Willen we het kantoortje nog even schilderen, kunnen we ook de tekening nog “ondertitelen”
D.w.z. Net als in de boekjes, ?umbrella, ?web, ?? ball etc.
Het ondertitelen moet even wachten tot morgen, maar het kantoortje is klaar??

Dag 52 Dinsdag
Sylvia is begonnen met de ondertiteling van de tekeningen. Dat is wel echt het laatste, dan zijn de borden klaar. Wij vinden het leuk geworden, en de kinderen en teachers ook trouwens (niet onbelangrijk). Ik werk nog het vierde lokaal af, het raam is nog niet niet helemaal dicht met wire. De andere ramen loop ik ook nog even na, dan is dat ook helemaal afgerond. Dat vierde lokaal wordt overigens niet meer gebruikt als lokaal, tot grote teleurstelling van mr. Gilbert (het was zijn lokaal) want madam Mary wil het gaan gebruiken als office en administratie. Het ziet er veel representatiever uit dan de ruimte die nu als office wordt gebruikt, zodat in de nieuwe ruimte veel beter de ouders ontvangen kunnen worden en de administratie beter geordend kan worden. Omdat het zo “representatief” moet worden, vraagt madam Mary ons of we ook nog even het wire aan de voorkant zwart willen verven. Ziet er mooi uit, maar je begrijpt dat dat niet het allerleukste klusje is. We beginnen er wel aan maar als de zon veel te heet wordt, wijzen we Mary waar de kwast en de verf staat, zodat ze zelf het laatste stuk kan afmaken. In de middag geven we nog een aantal kinderen bijles en gaan daarna naar huis.

Dag 53 woensdag
Vandaag is een “gewone” schooldag. Ik ga naar mijn “eigen” klas en ondersteun madame Christie met het geven van haar lessen. Dick gaat naar “zijn” klas bij madame Elmar. De bijlessen beginnen vruchten af te werpen. Soms heeft een kind maar een klein steuntje in de rug nodig om het weer bij te kunnen benen. Er is ook een aantal kinderen dat ondanks de extra aandacht het niet gaat redden. Deze kinderen zouden bij ons ofwel in het speciaal onderwijs ofwel op een praktijkopleiding terecht komen. Ik hoop dat dat ook voor deze kinderen geldt. ‘s Avonds gaan we met een aantal vrijwilligers, een aantal project coördinatoren en Ineke, haar man John en hun zoon uit eten.
Het wordt een heel gezellige avond. Vooral ook erg leuk om Ineke en haar man te ontmoeten. Ineke is de oprichter en een van de drijvende krachten achter Doingoood en is met haar gezin voor een korte (werk) vakantie in Kenia.

Dag 54 Donderdag
Madame Mary heeft ons gevraagd mee te denken over een planning voor de komende periode. Er is een meerjarenplan dat bijna afloopt. Dat blijkt alleen niet beschikbaar. Dat is hoe de dingen gaan in Afrika ?
Gelukkig heeft ze een aardig beeld van de uitdagingen waar deze school de komende periode voor staat. Gezamenlijk maken we een jaarplan waarin we beschrijven wat de plannen zijn op korte termijn, middellange- en lange termijn.
Deze school moet een nieuw leersysteem invoeren dat vraagt om bijvoorbeeld nieuwe boeken. Het systeem wordt van overheidswege opgelegd, echter de financiering moet de school zelf zien te regelen. Dit lijkt vooralsnog en onhaalbare zaak. Mogelijk komt er toch nog geld bij “the governement”
vandaan, maar dat is tot nu toe nog niet gelukt.
Gezamenlijk bekijken we hoe de school zelf geld kan genereren. Madame Mary heeft een paar hele goeie ideeën en ook wij kunnen er nog een paar aan toevoegen. Soms kan met een kleine investering behoorlijke winst worden behaald. Een voorbeeld dat voorbij komt is een likje verf en een ventilator ophangen in de winkeltjes die worden verhuurd zodat daarna de huur enigszins kan worden verhoogd. Dat betaalt zichzelf al snel uit.
Een ander voorbeeld is dat door de verbeteringen die wij met jullie hulp in het schoolgebouw hebben aangebracht de ruimte groter is, luxer en dus voor een betere prijs kan worden verhuurd. Er komen ook voorbeelden waaraan wij zelf nooit zouden hebben gedacht voorbij. Probleem bij alle voorstellen is wel dat er eerst geïnvesteerd moet worden.
Na een dag zwoegen hebben we het plan en de doorrekening op papier.
Nu een nachtje er over slapen en morgen afronden.
Leuk om dit zo met elkaar te doen!
Na school lopen we langs de kapper omdat Dick z’n haar echt aan een knipbeurt toe is. Voor 50 khs, omgerekend zo’n €0,40,weet je alles! Ze kennen hier helaas maar één standje op de tondeuse. Het resultaat is erg kort ?

Dag 55 Vrijdag
Vannacht heeft het heel lang en hard geregend en geonweerd trouwens.
Zelfs als we opstaan regent het nog. Kaplaarzen kunnen uit de kast want de hele omgeving is veranderd in een modderpoel. Helaas hebben we onze kaplaarzen niet bij ons dus gewoon op de slippertjes naar school. Dat was een behoorlijke uitdaging.
Vanmorgen zouden we met de groepen 5, 6 ,7 en 8 gaan voetballen, maar dat zou nu meer “mudwrestling” worden. We besluiten het even aan te kijken en misschien ‘s middags te gaan.
Dat blijkt te lukken. We verkennen het veld voor en het ziet er goed genoeg uit om even lekker uit te razen met de kids.
De morgen gebruiken we om het plan 2018-1019 af te ronden en een prioritering te maken. De school kan er vandaag al mee aan de slag. Dat geeft een goed gevoel.
De middag besteden we aan het voetballen op het veld. Het veld blijkt aan nog twee scholen verhuurd te zijn. Na wat telefoontjes heen en weer maken we van de nood een deugd en wordt het een soort sportdag. De scholen voetballen tegen elkaar en als er een doelpunt wordt gescoord lijkt t wel of het Nederlands elftal heeft gescoord. Iedereen is erg uitgelaten.
Na wat limonade en koekjes, die we hebben meegenomen, te hebben genuttigd gaan we terug naar school. Zou mooi zijn als dit vaker kon, maar door gebrek aan een eigen speelveld moet dit veld gehuurd worden. De kosten hiervan zijn een (te) groot gat in t budget. ‘s nachts word ik na een halfuurtje te hebben geslapen gewekt door gekriebel. Ik spring uit bed en denk een kakkerklak in mijn bed te zien. De andere vrijwilligers, behalve Dick dan, zijn nog wakker en we starten een gezamenlijke zoektocht. We vinden ‘m niet. Daardoor duurt het bij mij tot in elk geval 3 uur voordat ik in slaap val.
Ook Mieke en Aletta kunnen de slaap maar moeilijk vatten. Het komt overigens weer met bakken uit de lucht. Dat betekent morgen weer een behoorlijke modderpoel. De volgende ochtend vindt Aletta de kakkerlak. Ik heb t dus niet gedroomd!
Dick heeft niets gemerkt en als een roosje geslapen.

Dag 56 zaterdag
Jeetje, wat gaat die tijd opeens snel. Aanstaande donderdag gaan we al naar huis. We hebben besproken dat dinsdag onze laatste schooldag zal zijn, woensdag gaan we dan een dag op stap met madam Mary. Haar eerste vrije dag in ? jaar? Wij weten het niet, zij zelf ook niet. We vermoeden sinds de oprichting van de school. Natuurlijk heeft ze wel eens een vrije dag in de vakantieperiodes van de school maar nooit terwijl de school gewoon draait. Anyway, vannacht begon weer zoals de vorige. Veel regen en dus zijn de “wegen” nog iets meer onbegaanbaar geworden. Sylvia en ik hebben wat printjes nodig en Kate zegt dat we die nabij ons huis in een cybershop kunnen laten maken, voor 10 shilling (8 cent) per uitdraai. De man in de cybershop is erg vriendelijk zegt ze, die heeft haar nog geen twee weken geleden ook heel erg goed geholpen met wat uitdraaiwerkjes. Wij baggeren dus die kant op en na ca. 10 minuten lopen vinden we de shop, die helaas dicht is en te huur staat. Net als het winkeltje ernaast trouwens (2 onder 1 kap achtig). Het kan snel gaan hier in Mombasa. Wij zoeken nog door maar vinden geen andere, dan komt het maandag wel. Mieke, onze “huisgenote” heeft via haar vrijwilligersplek geregeld dat we bij een hotel nabij die plek kunnen zwemmen en zonnen. Er is daar een zwembad en ook het strand. Vergelijkbaar met het Reef-hotel waar wij normaal naartoe gaan, maar dit is toch weer even wat anders dus we besluiten daar ook naartoe te gaan. Mieke en Aletta zijn er al als wij aansluiten. Dit hotel blijkt toch even een paar klassen beter dan de Reef te zijn, een leuke afwisseling dus. Het blijkt dat de president hier ook verblijft wanneer hij naar de kust gaat. Voordat we weg gaan gaan trakteren we onszelf nog op een heerlijke cocktail ? en gaan daarna op ons gemakje met een tuktuk naar huis.

Dag 44-48

Maandag, dag 44
Vandaag was er voor mij nog een toets van vorige week na te kijken, dus daarmee ben ik begonnen. Ook uit de toetsresultaten blijkt hetzelfde wat wij al uit het gewone klassikale werk opmaken. Er zijn hele goede leerllingen, dan een grote middenmoot en een paar die het volgens ons heel moeilijk gaan krijgen. Die paar proberen we zo goed mogelijk te ondersteunen maar het is echt nog wel een korte periode dat we hier zijn. We doen wat we kunnen! Daarna hebben Sylvia en ik samen foto’s gemaakt van de leerlingen van de laatste groepen. Sylvia is weer naar haar klas gegaan en ik ben de foto’s allemaal door gaan mailen naar madam Mary zodat zij ze kan laten uitprinten en er paspoorten gemaakt kunnen worden. Daarna was het alweer einde schooldag en nam Sylvia nog op verzoek gegevens mee van collegascholen in de buurt om daar een excel overzicht van te maken. Bleek achteraf ook nog een aardig klusje te zijn....

Dag 45, dinsdag
In tegenstelling tot de andere dagen zijn we vandaag een keer met de boda boda naar school gegaan omdat we wat limonadesiroop mee hebben genomen. (5 liter) We zouden namelijk met de klassen 1-4 van 9.30 tot de lunch iets van sport en spel gaan doen, ergens op een veld dat madam Mary geregeld zou hebben. Ook zou geregeld zijn: water voor de limonade, en jerrycan om het in te vervoeren, schone bekers om het uit te drinken, nog extra water want het is natuurlijk heel erg warm. Het veld was geregeld maar de rest nog niet. Uiteindelijk zijn wij alvast met de kids en 2 leraren naar het veld gegaan en de limonade, water en bekers (en koekjes) werden dus later met de tuktuk gebracht. Anyway, het was een groot succes, zeker de moeite waard!
Vanmiddag zijn we verder in de klas gaan ondersteunen. Daar hebben we allebei voor onze klassen huiswerk opgegeven omdat het vanaf morgen midterm is, dus woensdag, donderdag en vrijdag zijn de kids vrij. Ze moeten dus extra veel huiswerk meenemen. Maak je geen zorgen, in mijn groep bestaat dat uit 10 rekenopgaven en 15 engelse woorden. Poepoe... maar sommige kinderen waren toch aan het klagen over de hoeveelheid. Bij Sylvia was het wel wat meer, vijf vakken, 10 vragen per vak. Daar zat een kind te huilen omdat ze zoveel moest opschrijven! Nou ja, wij moeten het maandag waarschijnlijk allemaal nakijken. ?

Dag 46, woensdag
De kinderen zijn vrij maar wij gaan toch gewoon naar school. De dag begint met een meeting, eerst met de docenten, die zou om 8 uur beginnen. Maar ja, Mombasa he... er waren wel diverse leraren op tijd maar geen madam Mary, of madam Askar of mr. Kalume. Daarna zou er een meeting om 09.00 beginnen met ouders van kinderen die nu op school zitten maar van straat zijn gehaald, probleemkids dus. Maar dat werd pas ca 11 voordat die begon. Wij waren ondertussen op zoek gegaan naar wat kleuren waterverf, waarmee we het playwood een beetje willen opleuken. Nou, 4 hardwarestores later hebben we dat maar opgegeven. Toen we van onze zoektocht terugkwamen was de meeting al begonnen en schoven we ook even aan. Er was veel herhaling en bovendien in kiswahili dus om te voorkomen dat ik in slaap val vraagt Sylvia aan madam Mary of het goed is dat wij alvast met onze kunstwerkjes op het playwood gaan beginnen. Ik teken er met krijt wat figuurtjes op, die Syl met zwart een vaste plek geeft. De bedoeling is dus om die later nog van een kleurtje te voorzien, als we nog ergens iets van kleurverf kunnen scoren. Omdat we echt in de brandende zon staan, stoppen we als we ongeveer op de helft zijn. Dan kleuren we nog wel een muurtje in een nieuwe groene kleur (de enige die we wel hebben gevonden) en daarna gaan we nog eventjes naar het strand voor wat verkoeling. Dat is eigenlijk de enige plek waar een heerlijk windje staat! Daar leest Syl in de krant dat er binnenkort niet meer op de Friese wateren gevaren mag worden in verband met een mogelijke elfstedentocht, wij kunnen ons daar niets bij voorstellen. ?

Dag 47, donderdag
We hebben vandaag rond 9 uur afgesproken met mr. Kalume, want de school is natuurlijk dicht. We zijn van plan om nog wat verfwerk af te maken en denken daar rond de middag wel mee klaar te zijn. Mr. Kalume was keurig op tijd ? dus wij konden meteen beginnen. Omdat we nog steeds geen kleurtjes hebben kunnen we het niet helemaal afmaken maar we zijn wel rond 12:00 klaar. Dus pakken we een matatu en een boda boda naar het project van onze collega vrijwilliger Mieke, die net bezig was met het herinrichten van de giftshop. Zij is nu bezig op een project voor disabled girls, die allerlei mooie handwerken maken die daar verkocht worden. Leuk om even te zien. Daarna gaan we naar ons vaste stekje aan het zwembad/strand om even uit te waaien en te genieten van de zon. Eigenlijk wel een relaxte dag zo! ?

Dag 48, vrijdag
Een vrije vrijdag voor ons. Om een uur of 10 bellen we Hezron en vragen hem of hij ons naar een wat grotere verfzaak kan brengen in Bamburi. Dat heet zo naar de enorm grote cement fabriek die daar gevestigd is. Het is ook het eindpunt van heel veel matatu’s, dus waar je ook loopt in Mombasa, je wordt eigenlijk altijd geconfronteerd met roepende colporteurs “BAMBURI BAMBURI BAMBURI!!!”. Nou ja, nu moeten we daar dus zelf naartoe. Hezron wil ons wel brengen maar omdat het wat verder is wil hij dat binnendoor doen. Dat vinden wij alleen maar leuk want dan zien we ook nog eens wat anders. Uiteindelijk vinden we de winkel en ook nog eens wat kleuren verf. We nemen er 3 met penceeltjes erbij en nadat we hebben afgedongen (en uiteraard nog teveel betalen) gaan we tevreden naar het strand. Daar brengen we lekker lezend en zwemmend de dag door. ???? Maandag maken we het verfwerk dan af.

Dag 37-43

Dag 37 maandag
Nou, dat valt niet mee, weer gewoon de wekker om vandaag aan de slag te gaan. Maar na een week ziek en helemaal op mezelf zijn heb ik wel behoefte om weer wat te doen. Ik merk bij aankomst - na een hartelijke ontvangst - dat fysiek werk er voorlopig nog niet in zit. Dat geeft niets want hoewel er nog wel wat dingetjes af te werken zijn, wilde ik het fysieke werk toch een beetje gaan afbouwen en ik merk dat dat nu verplicht moet. Ik stel voor om, net als Sylvia, enkele kinderen die daar echt behoefte aan hebben wat extra te ondersteunen met bijles. Dat bespreken we met madam Mary en dat vindt ze een prima idee. Sylvia bij “haar” klas en ik bij de “mijne”. Er wordt geïnventariseerd waar de grootste behoefte aan is. Ik zit een behoorlijke tijd te wachten en krijg te horen dat madam Elma het verstandiger vindt om deze bijlessen tijdens de break te geven. Achteraf hoor ik van Mary dat zij vindt dat ik er nog niet fit genoeg uitzie en dat ik het rustig aan moet doen. Nadat ik haar heb verteld dat ik zelf wel zal aangeven wanneer het niet meer gaat, krijg ik toch wat leerlingen toegespeeld... deze hebben inderdaad bijles nodig kan ik je zeggen. Sommigen zullen überhaupt problemen hebben om iets te leren en hebben eigenlijk bijzonder onderwijs nodig, iets wat Sylvia ook al had ondervonden. Voor deze kinderen zullen wij helaas geen verschil kunnen maken denken we.
Door de enorme drukkende hitte vandaag ga ik lekker moe terug naar huis, samen met een best nog fitte Sylvia.

Dag 38, dinsdag
Vandaag begon best wel als een tsja, lekkere, koele dag. Beetje bewolking, prima. Dat duurde helaas niet erg lang, de bewolking trok weg en het werd heel erg heet. Vanmorgen zijn we doorgegaan met kinderen bijles geven. Ondertussen kijken we ook werkjes na die de kinderen in de klas moeten maken. Daarmee ondersteunen we de juf en krijgen ook een goed beeld van het niveau van de kinderen. Ik merk wel dat met nog zo’n drie weken te gaan de tijd wel krap wordt om een verschil te kunnen maken voor sommigen. En voor anderen geldt dat ze met een klein beetje persoonlijke aandacht toch een stuk verder worden geholpen. Ik houd me vast aan de gedachte dat als er maar eentje tussenzit die door ons een stukje verder wordt geholpen, het allemaal de moeite waard is. Vanmiddag was er een meeting met de ouders van de kinderen. Een voorlichting over het nieuwe leersysteem, informatie over de lunchpauzes, schooluniformen en veranderde lestijden etc. Wij werden gevraagd om ook te komen, wat een belevenis was om een keer mee te maken. Omdat het in de middag op een doordeweekse dag was, waren er slechts zo’n 60 ouders, maar deze waren zeker betrokken. Leuk om te zien. We mochten zelf de ouders ook even toespreken ?. Er was veel waardering voor het werk dat we mede dankzij jullie support hebben kunnen uitvoeren, waarvoor dank namens de ouders.

Dag 39, woensdag
Regelmatig valt hier de stroom uit, ik weet niet of we dat al eens hebben geschreven. Zo ook vannacht, 2 keer. Op zich zou je zeggen, da’s prima, ‘s nachts, ware het niet dat we inmiddels 2 ventilatoren op onze slaapkamer hebben om enigszins de nacht door te komen. Zonder die stroom wordt het dus nog warmer dan we het normaal al hebben. Daarnaast werden we vanmorgen opgeschrikt door 2 behoorlijke regenbuien. Een buitje voor het stof denk je, maar tegen de tijd dat wij naar buiten gingen was het stof weer teruggekeerd. Als we dan hier lezen over gladheid in Nederland kunnen we ons dat moeilijk voorstellen, maar (spreek ik voor mezelf) ga ik zelfs een beetje verlangen naar de kou. Nooit gedacht dat ik dat nog eens zou zeggen! Op school dachten we weer allebei aan de slag te gaan met het geven van bijles. Maar Kenia/Mombassa mag zo niet heten als er niet “opeens” iets tussendoor komt. Op school wordt er twee keer per jaar een aantal tests afgenomen, zeg maar vergelijkbaar met ons school-volg-systeem, om te beoordelen waar de leerling staat op dit moment. Tegelijkertijd wordt de school getoetst waar zij staan t.o.v. deze leerlingen. Dat betekent dat er zelfs bij de teachers een soort van gezonde nervositeit is. Leuk om te zien. Wij worden ingezet om bij “onze” groepen te ondersteunen, dat scheelt voor deze teachers echt veel tijd. Zo nemen we mondeling Engels af en corrigeren we de gemaakte toetsen (behalve Kiswahili). Leuk om te doen!

Dag 40, donderdag
Na een drukkend hete nacht weer vroeg op. Vandaag staan de examinations voor mathematics, Kiswahili, en hygiëne and nutrition op de agenda. Ik begin met het nakijken van de Engelse toetsen. Interessante uitkomst. Sommigen zijn echt goed en anderen hebben er nog geen kaas van gegeten, om het op z’n Hollands te zeggen.
Na de middagbreak heb ik een interessante discussie met één van de leraren over verschillende Nederlandse en Afrikaanse tradities. Ook het slaan van vrouwen komt aan de orde. Uit dat gesprek blijkt dat er best behoefte is aan een cultuurverandering ook op dit gebied. Niet alleen bij deze leraar; hij weet ook dat dit breder speelt. Toch geeft hij aan het moeilijk te vinden zo’n verandering te bespreken. Hier wordt veel naar de overheid gekeken die daar dan een programma voor moet ontwikkelen. Hij geeft aan drie dochters te hebben en het niet leuk te vinden als zij zouden worden geslagen. Ons gesprek heeft hem aan het denken gezet. Leuk!
Na een hele dag afnemen van de toetsen en nakijken ervan is de groep rond half vier uitgeput. We besluiten ze iets eerder vrij te geven zodat ze nog even lekker kunnen dollen met elkaar. Tijdens het spelen valt me op dat ze een stok gebruiken. En elkaar daarmee slaan. Dit gaat speels, maar ook dit is nog wel een gewoonte waaraan ik maar moeilijk kan wennen. Op school wordt de stok gelukkig niet (meer) gebruikt. Even later komt een van de kinderen naar me toe en vraagt of ik even buiten kom. Ze hebben liedjes ingestudeerd die ze aan mij willen laten horen. Glimmend van trots zingen ze het ene na het andere lied voor me. Ik voel me gevleid.

Dag 41, vrijdag
Vandaag loop ik een keer alleen naar school omdat Sylvia een meidendag met Kate en de andere vrijwilligers Aletta en Mieke heeft afgesproken. Ik dacht eigenlijk gewoon een dag vrij te nemen maar toen begonnen woensdag opeens die toetsdagen en daar kon ik me prima nuttig bij maken. Ik denk daar vanochtend nog mee bezig te zijn en dan is er vanmiddag nog een toets Kiswahili, dus dat is dan mooi tijd voor mij om naar het strand te gaan. Dacht ik nog op de heenweg, maar ja, dit is Kenia, dus alles gaat anders. Na de toets Engels vraagt madam Mary mij of ik van de leerlingen van de laagste klassen (tm groep 4) een foto wil maken die zij kan gebruiken voor een soort van schoolpaspoort. Natuurlijk wil ik dat, dus beginnen we met de kleinsten. Leuk om te doen en de kids vinden het ook leuk. Na de pauze moet ik nog de groepen 3 en 4 doen maar ondertussen vraagt madam Mary of we ook even een calculatie in excel kunnen maken van de verbouwing. Natuurlijk kunnen we dat maar daar zijn we samen wel ca. 1,5 uur mee bezig. Dit weekend bekijk ik het eerst samen met Syl op volledigheid. Hierna ga ik naar de andere kant om de groepen 3 en 4 op de foto te zetten. Blijkt dat groep 4 nog met de laatste toets bezig is, dus daar moet ik een klein uurtje op wachten ;-(. Nadat ik zo’n 150 foto’s heb gemaakt spreek ik met Mary af dat ik ze haar zal mailen zodra ik over wifi beschik en taai af naar het strand, waar ik ca. 1630 toch nog aankom. Ik zend haar een eerste mailtje met 3 foto’s om te checken of zij ze kan openen en als dat zo is, zal ik morgen de rest sturen. Ik blijf nog 2 uurtjes hangen, drink (vind ik zelf) een verdiend biertje en ga daarna met de boda boda weer naar huis om weekend te vieren! Daar aangekomen trof ik 3 relaxte meiden aan die zich hadden laten vertroetelen en hadden geshopt (niet goed geslaagd) en als klap op de vuurpijl heeft Syl haar haar op The African way laten invlechten! Staat echt leuk.

Dag 42 en 43
Weekend! Zaterdag een rustig dagje. We beginnen met het verhuizen van de ene naar de andere slaapkamer. De kamer waar we naartoe verhuizen moet een stuk koeler zijn omdat deze twee ramen heeft.
Dit betekent wel dat er bedden uit elkaar gehaald moeten worden en weer in elkaar worden gezet. Kasten moeten leeg en weer ingeruimd. Maar we zijn met 4 vrijwilligers dus na een uurtje ploeteren is alles gefixed.
De rest van de dag zitten we bij t zwembad om bij te komen ?
‘s nachts blijkt dat ‘t toch nog erg warm blijft ??

Zondag worden we al vroeg opgehaald (6 uur) om een dagje te gaan snorkelen bij de Wasini eilanden. Die liggen tegen de grens van Tanzania aan. Na een lange reis met een busje over een deels zeer ruige weg en met de ferry over ‘t water komen we bij de boot. Eerst dolfijnen spotten. We zien er 4 ?.
Daarna varen we naar een mooi stuk koraal, waar we veel mooie tropische vissen zien tijdens het snorkelen. Daarna een lekkere lunch en een kleine rondleiding over het eiland waar geen stroom en stromend water is. Er wonen 3000 mensen.
Op de terugweg doen we, voor zover mogelijk, even onze ogen dicht ???
Moeilijk voor te stellen misschien, maar de hitte werkt af en toe best verlammend.

Dag 32-36

Dag 32 Woensdag
Er is een slechtere plek om te herstellen, en misschien denken jullie wel lag ik er maar toch het begint een beetje te vervelen in je eentje op een bedje bij t zwembad, maar in huis is t erg warm, dus dit is t beste alternatief. Koorts is weg maar vingers lijken ontstoken. Nog even geduld dus.
Vanochtend ben ik de hele ochtend bezig geweest met de computer. D.w.z. vanuit Unicef en Aga Khan is een programma ontwikkeld dat er voor moet zorgen dat straatkinderen naar school gaan. Elk kind dat 80% of meer aanwezig is op school wordt gesubsidieerd. Ik schreef er al eerder over. Scholen moeten nu vóór 20 februari alle kinderen digitaal hebben geregistreerd, maar.... er is geen computer!
Ik mag kate’s tablet lenen en zal via de hotspot van mijn telefoon de daarop aangeschafte data gebruiken. Kata’s tablet herkent mijn hotspot niet, dus even naar de computerwinkel verderop. Na veel vijven en zessen mag ik de WiFi daar gebruiken. Lang verhaal kort, ik ben de hele morgen bezig met als enige resultaat dat ik een Google account heb aangemaakt voor de school zodat, als er een device is, deze kan worden gekoppeld aan dat account. Pff schiet lekker op.
Ik bespreek met Madame Mary dat er in elk geval één device moet zijn én internet omdat we anders niet met ‘t programma aan de slag kunnen. We moeten dus op zoek naar budget én een (tweedehands) Android device zodat de app kan worden gedownload. Maar eens over nadenken.
‘s Middags sta ik voor de klas omdat er een juf ziek is. Het zijn de allerjongsten die me totaal niet begrijpen.
Na een half uur houd ik dat voor gezien en ruil met een juf van een groep iets oudere kinderen. Met hen doe ik science en social studies. Dat gaat lekker.?
De kinderen willen na afloop de klas schoonmaken; daarover ging de science les. Die hebben ze gelijk in de praktijk gebracht.
Als ik naar huis loop is er een jongetje die op me wacht. Hij wil graag met me mee naar huis lopen. Halverwege steekt hij zijn hand in de mijne en zo lopen we naar huis ??

Donderdag dag 33
Laatste werkdag deze week, voor Dick betekent dat nog een dagje uitzieken.
‘s Morgens bespreek ik met madame Mary dat ik haar graag wil helpen de teachers om te laten gaan met het nieuw geïntroduceerde digital attendance systeem. Er blijkt een Android telefoon te zijn die waarschijnlijk kan worden gerepareerd. Ik ga naar mijn klas en begeleid een tweetal kinderen waarvan ik de schriftjes heb nagekeken en waarvan ik denk dat ze wel wat hulp kunnen gebruiken. Dit keer met rekenen.
Ik ga met hen aan de slag. Één van de twee pikt het snel op aan de ander heb ik denk ik meer werk. Na de lunch gaan Mary en ik naar de stad met de telefoon. Als we daar komen moeten we twee uur wachten zodat hij de telefoon kan onderzoeken en, oh ja, hij moest eerst even aan de oplader ?.
Samen besluiten Mary en ik van de nood een deugd te maken. Het heeft nl. weinig zin om terug naar school te gaan. Met de matatu duurt heen en weer ruim een uur.
Ik krijg een kleine sightseeing tour. We gaan op de ferry kijken even aan de andere kant en gaan daarna weer terug.
Ik trakteer op een lekkere koude soda en iets te eten. Daarna terug naar de Telefoonmeneer. Hij gaat een scherm bestellen en laat ons weten wat hij verwacht dat de kosten zullen zijn. Ik rij terug naar Java’s en drink samen met Dick een lekkere milkshake. ’s Avonds pakken we het tasje in omdat we morgen aan onze drie daagse minisafari beginnen. Zin in !

Vrijdag, zaterdag, zondag
Dag 34, 35 en 36
We worden al vroeg opgehaald om een driedaagse minisafari te maken. Onze gids is een super vriendelijke, en naar later blijkt ook kundige, begeleider. We gaan op safari in een 4x4 landcruiser. Normaliter worden er meer mensen opgehaald, maar t is low season dus we zijn maar met z’n tweeën, wat een luxe!
Ik kan drie dagen uitgebreid beschrijven, maar het is als volgt samen te vatten in één woord “Geweldig”
We zien 4 van de big 5. Er zijn hier nl. geen neushoorns. Daarnaast veel vogels, antilope soorten, struisvogels, krokodillen, hippo’s etc. Laat de foto’s maar voor zich spreken.
De weg van en naar het natuurpark Tsavo East is overigens minstens zo indrukwekkend, maar dan niet in de positieve zin des woords. De weg is soms onbegaanbaar en er rijden honderden trucks van de haven van Mombassa naar andere gedeelten van Afrika.
We slapen heerlijk omdat het hier ‘s nachts heerlijk koel is. Kortom een zeer geslaagde driedaagse!

Update en dag 31

Alleereerst wil ik ieder bedanken voor de fijne reacties die ik heb gekregen, via blog, app, mail, telefoon of hoe dan ook. Gelukkig gaat het inmiddels een stuk beter met me en ben ik het huis ontvlucht. Hier aan de kust staat altijd wind en dat is precies wat ik nu even nodig heb. Hoewel het een prima plek is om wat vrije uren door te brengen, zou ik toch liever nu (net als Syl) aan de slag zijn. Omdat de dokter het heeft afgeraden zal ik me daar deze week aan houden, temeer omdat ik vrijdag wel mee wil op safari. Dat gaan we dus wel gewoon doen! Anyway, mijn verslag van vandaag en morgen ziet er zo’n beetje hetzelfde uit als dat van dinsdag. Tot snel en voor nu een lieve groet!

Dag 31 dinsdag
Vandaag word ik wakker en voel me ten opzichte van gisteren een heel stuk beter! Ik heb allang besloten om deze week niet naar het werk te gaan, de Daktari zei het zelfs 2 weken rustig aan te doen. Maar goed, met een beetje verhoging en geen hoofdpijn meer ziet de wereld er toch veel vriendelijker uit. Ik besluit om - na eerst wat thuis te hebben gekuierd - me naar het strand te laten brengen. Het is dan wel 30 graden maar in de schaduw en met een harde wind is dat prima uit te houden. Ondertussen lees ik dat het de koudste week “ergens in Europa” van deze winter gaat worden. Sterkte lieve mensen! Sylvia is natuurlijk wel gewoon aan de slag gegaan, zie haar verslag:
Ik ga naar school om het laatste verfwerk af te ronden zodat alle klassen morgen over kunnen naar ‘t nieuwe gebouw. Iedereen die binnenkomt (ouders, de pastoor, een directrice van een andere school) uit bewondering voor het stenen gebouw. Het is zelfs zo dat er meer aanmeldingen van nieuwe leerlingen komen. Dat is dus een goed teken. Maar goed de klassen zijn al erg vol.
Omdat Dick er niet is helpt mr. Kaingu me met het ophangen van het schoolbord op de wand. Ook hier gebruiken we ‘t systeem van de haken en ogen zodat het bord er af kan wanneer de wand wordt geopend. Kaingu kan de verleiding niet weerstaan en slaat bijna alsnog een spijker in t bord. Ik kan hem hiervan weerhouden.?
In het laatste lokaal moet het raamwerk nog gemaakt worden en omdat Dick er nu niet is helpt Kaingu hierbij.
Hij gaat weg om een hamer te halen en blijft ‘even’ weg. Dan is hij een blokhaak vergeten (niets is hier recht dus waarvoor hij die nodig heeft??) en weer is hij ‘even’ weg dan nog de zaag... ondertussen heb ik de deur van binnen en buiten geschilderd een/twee grote platen, maar goed. Hij gaat aan de slag en krijgt hulp.
Ik rond het schilderwerk af en besluit een uurtje eerder weg te gaan en nog even Dick gezelschap te houden bij ‘t zwembad. Heerlijk.
Nicole, de dochter des huizes, kruipt naast me op de bank en wil weten wat ik opschrijf. Zij wil ook wat schrijven, dus bij deze een beschrijving van wat ze vandaag op school heeft gedaan, maar dan wel in het Kishwahilie?succes met ontcijferen.
Nilisoma hadithi ya Viojo vya Musa na hadithi ya Zawadi.

Dag 27-30

Dag 27 vrijdag
Vandaag opnieuw een klaslokaal “opgeleverd”. Was weer een enorme klus. Eerst al het gereedschap bij elkaar sprokkelen. Waar dat steeds blijft, da’s echt een vraag!
Mr. Kalume heeft bedacht dat één van de deuren eigenlijk te laag is dus storten Dick en ik ons op het verlengen van die deur. We vinden, haast bij toeval, nog één lengte van het hout waarvan de deuren zijn gemaakt en met wat denkwerk komen we tot een manier waarop we de deur kunnen verlengen. Het resultaat mag er best zijn. Grappig hoe je steeds creatiever wordt bij t ontbreken van goed gereedschap. We gebruiken i.p.v. een ijzerzaag gewoon de holle steel van de ijzeren klauwhamer om een paar enorme spijkers af te “zagen” Omdat er weer een beetje budget beschikbaar is gekomen kunnen we verf kopen om de lokaaldeuren te schilderen. Ik ga op pad, maar kom na 3 hardware stores te hebben bezocht met lege handen terug. Madame Mary kent nog wel een store in de buurt dus gaan we daar met de matatu naar toe. Het lukt ons de goede kleur te vinden waarmee ik ‘s middags gelijk aan de slag kan???. Er blijkt ook nog geld voor een paar hekwerken Voor de laatste twee ramen, dus daarvoor gaat madame Mary nog even op stap. Het budget is nu echt uitgeput, maar wat hebben we met dank aan onze sponsoren toch iets moois kunnen neer zetten! Net als we bedenken dat het inmiddels tijd is om weekend te gaan vieren worden we overvallen door een dikke deken van rook. Ogen beginnen te tranen en ademen wordt lastig. Tijd om de benen te nemen! Later blijkt dat de buurman iets te enthousiast zijn vuil aan t verbranden was. ???
We gaan naar huis om ons om te kleden en Dick wil even lekker een biertje drinken, dus naar de Caffesseria, kunnen we gelijk even whatsappbellen met het thuisfront.
Dick klaagt dat hij t koud heeft, best bijzonder als je weet dat ‘t nog zo’n 28 graden is.
Thuis aangekomen wil hij eigenlijk gelijk naar bed zonder te eten. Hij voelt erg warm aan dus maar even temperatuur opnemen. Een dikke 39 graden verraad een behoorlijke koorts. Hij geeft ook aan dat alles hem zeer doet. Hij stapt zijn bed in in de hoop dat t morgen beter gaat.

Dag 28 Zaterdag.
Ondanks dat we Malerone slikken lijken alle klachten te wijzen op malaria. De koorts is toegenomen dus besluiten we maar even naar t ziekenhuis te gaan. Hier vlakbij is een dependance en Kate brengt ons daar zaterdagochtend in alle vroegte met de auto heen (super zo’n gastvrouw). Na een eerste consult bij de arts en het onderzoeken van Dick’s bloed blijkt er gelukkig geen sprake van malaria maar van een virale infectie die Mombassa teistert. Het is een venijnig virus. Bedrust en pijnstillers zijn de enige oplossing. Dick moet het twee weken heel rustig aandoen, maar voelt zich hopelijk over een paar dagen al iets beter. Daar gaan we dan maar vanuit??
Ik besluit samen met Aletta maar naar ‘t zwembad te gaan omdat we thuis niet veel kunnen doen voor Dick die inmiddels alweer slaapt. Er is ter ere van een festival een DJ aanwezig. We kunnen elkaar amper verstaan ??
We scoren op de terugweg een lekker ijsje en als we thuiskomen heeft Mieke een heerlijke lasagne klaargemaakt. Dick eet een klein beetje mee en dan weer vlug naar bed. We spelen nog een spelletje yahtzee met de dochter des huizes, dan nog even de blog bijwerken en een stukje lezen.

Dag 29 Zondag
De koorts is er nog maar gelukkig iets afgenomen. Het lukt Dick om een klein beetje yoghurt te eten en daarna weer vlug naar bed. Ook vandaag heeft Dick de hele dag in bed gelegen, geslapen en een beetje gelezen. ‘s Avonds eet hij een muizenhapje mee. Toch zien we al wel enige verbetering. ?
Omdat het voor mij geen zin heeft om de hele dag naast Dick op bed te zitten ga ik met Aletta en Mieke naar Java’s waar Mieke graag een echte cappuccino drinkt. Ik neem een lekkere bak thee en als Mieke haar administratie heeft bijgewerkt (hier is nl. WiFi) gaan we naar t zwembad/strand. Ik begin met mijn baantjes zwemmen en kom tot ongeveer 40 baantjes. Misschien niet echt veel maar t is erg warm en zonder trainer op de kant is het toch anders. We luieren wat, gaan even de zee in en gebruiken een lichte lunch. Daar moet je overigens wel even de tijd voor nemen.
Na het zwembad terug naar Java’s voor een lekkere milkshake mmmmm.
Als je t winkelcentrum uitkomt staan er een reeks tuk tuks klaar die je tegen een leuk tarief naar huis willen taxiën. Omdat we onze vaste boda boda “vriend” steeds bellen wijzen we de tuk tuk’s steeds af. We vertellen dan op onze vriend te wachten. Een van de tuk tuk rijders stelt zich na een korte introductie voor en zegt dat ie nu ook onze vriend is.?. Het is een heel aardige niet opdringerige man dus we gunnen hem het ritje.
‘s Avonds schuift Dick zelfs even aan tafel, maar na een muizenhapje is het voor hem genoeg. Is toch al een hele vooruitgang!

Dag 30 Maandag
Natuurlijk blijft Dick thuis. De koorts is iets gezakt, maar nog steeds te hoog. Alle gewrichten doen pijn, kortom bedrust. Ik ga naar school en besluit, nu er toch niemand van de staf aanwezig is, gewoon door te gaan met mijn schilderwerk. Het eerste lokaal kan ik vandaag opleveren. Het tweede en derde moet ik morgen nog 1x schilderen en dan is t klaar! Mr Kaingu helpt me met het vastzetten van het wire voor de ramen en morgenochtend hangen we t bord nog even op.
Als de deuren geschilderd zijn voor de tweede keer zien ze er best goed uit. Al hoewel we de oude vervallen deuren hebben gebruikt. Door de verflaag kunnen ze er weer even tegenaan. Moe maar voldaan ga ik naar huis. Morgen afronden en dan helpen bij het organisatorische deel van de school. Madame Mary heeft daar mijn ondersteuning bij gevraagd. Daar heb ik erg zin.
Thuis blijkt Dick’s situatie niet veranderd. Hoop maar dat t snel beter gaat. Vrijdag staat de minisafari????? gepland. Zou toch zonde zijn als dat niet door kan gaan, maar uiteraard gezondheid gaat voor.
Nog even contact met t thuisfront, de blog maken, wat lezen en dan lekker t mandje in?

Dag 22 t/m 26

Dag 22
Zondag, de laatste dag van week 3. Een echte rustdag kan je wel stellen. Eerst uitgeslapen na weer een warme nacht. Op het gemakje ontbeten en ons daarna met de andere vrijwilligers, Aletta en Mieke, door 2 motortaxi’s, Hezron en zijn maatje, naar de Caffesserie laten brengen voor een lekkere bak thee en koffie. Aletta is vrijwilliger bij APDK, dat is een terrein waar kinderen fysiotherapie krijgen. Aletta is dus fysio en verblijft daar door de week maar omdat daar niets te doen is komt ze in het weekend ook naar Kate. Mieke is pas aangekomen in Kenia na een verblijf van 9 weken in Oeganda. Zij bezoekt meerdere projecten, op dit moment ook een school hier in de buurt, wel een andere dan de onze. In de mall waar we dat bakkie deden hebben we ook een Gym ontdekt, dus later deze week zullen we wat kunnen spinnen en een workout doen. Niet dat we behoefte hebben om meer te zweten maar wel om wat te sporten!
Daarna zijn we doorgelopen naar het strand waar we lekker wat in de zon hebben gelegen en wat hebben gelezen.

Dag 23
Dat zag er vanmorgen goed uit toen wij aankwamen op school. Er was hard gewerkt in het weekend. Het dak zat er helemaal op en er was een begin gemaakt met de afscheiding van de lokalen. Die overigens opeens ook nog eens open moeten kunnen, omdat madam Mary de ruimten af en toe ook wil kunnen verhuren als kerkruimte. Snappen we natuurlijk want dat genereert ook weer opbrengsten maar qua verbouwing is het meerwerk. Een extra bewegend gedeelte dus meer hout, hangwerk en natuurlijk labour.... het goede nieuws is dat dat vandaag allemaal is gerealiseerd! Morgen de laatste dingetjes door de timmerman/dakdekker, dan nog even de te verwachten discussie over het feit dat we hem te slecht betalen en dan is dat gedeelte afgerond. Vandaag hebben we hard meegewerkt en morgen ook nog.
Dan hebben Sylvia en ik nog de laatste dingen te realiseren, zoals de ramen aan de achterkant, met daarin voor zover het er nog is het draad of gaas, de vloer egaliseren met zand/cement en dan lijkt het wel klaar. Misschien doen we nog een likje verf. ??? dat zullen we nog wel zien!

Dag 24 Dinsdag
Vandaag hoopten we de werkzaamheden die de ‘ contractors’ uit zouden voeren af te ronden en dat is gelukt! ????. Mr. Anderson had vandaag goede hulp aan ons omdat wij al het houtwerk in de “Gladiator” hebben gezet. Dat is een goedje dat er voor zorgt dat het hout niet wordt opgevreten door insecten en ander ongedierte. Het is super chemisch en gevaarlijk. Ben benieuwd of er in Nederland ook mee gewerkt had mogen worden?
De school is voorzien van een fundering, stevig metselwerk; het dak is verhoogd en er zijn ramen en deuren geplaatst.
Er zijn nog een paar klussen over waar Dick en ik ons vanaf morgen op gaan richten. Er was nl. geen budget meer voor ramen aan de achterkant van het gebouw. Met het bewaarde oude hout gaan we proberen een frame te maken voor de ramen. Als er nog genoeg hekwerk is kunnen we er een “echt” raam van maken. Daarnaast moeten in elk geval de panelen aan de voorkant een likje verf krijgen. De timmerman heeft deuren gemaakt, maar die zijn nog niet met de stenen fundering verbonden. Kortom nog genoeg te klussen. Madame Mary is weg voor een korte bijeenkomst, maar als ze er om een uur of 6 nog niet is besluiten we maar naar huis te gaan. ‘s Avonds om kwart voor 10 staat ze, net terug van de “korte” bijeenkomst, bij Kate voor de deur, of wij haar huissleutel hebben? Die zat aan de sleutelbos de we aan mr. Kalume hebben gegeven. Hopelijk kan ze hem nog bereiken anders mag ze bij ons slapen van Kate. Gelukkig komt de sleutel terecht en kan ze gewoon in haar eigen bed slapen.

Dag 25 Woensdag
Vandaag een hele productieve dag, eerst weer naar de hardware store, waar we inmiddels kind aan huis zijn. We hebben nog spijkers nodig voor zowel het hout als voor in het beton, verf en een baal cement. Die laatste laten we per Boda boda bezorgen. Ik ga maar mee op de boda boda om de weg te wijzen en te zorgen dat het cement op de juiste bestemming komt.
Als we aan de slag willen blijkt de ‘gereedschapskist’ verdwenen. De klusjesman heeft ‘m zonder overleg meegenomen en is spoorloos. Zonder enige vorm van gereedschap wordt het wel erg lastig, dus sporen we hem op. Hiervoor wordt eerst de dorpsoudste gebeld en na enige tijd verschijnt de heer Kaingu met de gereedschapskist. Hij is zich van geen kwaad bewust?. De, laten we hem stukadoor noemen, kan aan de slag met het repareren van de vloeren en het fixeren van de deurposten aan de stenen muur. Ik ga aan de slag met het verfwerk en Dick gaat aan de slag met het maken van de ramen aan de achterkant van de lokalen.
Hiervoor gebruiken we gebruikte materialen. Dat betekent hier hout, met heel veel spijkers erin die je er eerst allemaal uit moet halen of in moet slaan. Dat is op zich al een hele klus voordat je kan beginnen.
Dan blijkt dat er geen schuurpapier meer is en ook een kwast moet worden gekocht. Dus ik ga maar weer op pad naar de hardware store. Als alle materiaal aanwezig is kunnen we eindelijk aan de slag. Het lukt ons om het eerste lokaal helemaal af te krijgen. Op naar de volgende!

Dag 26 donderdag
Weer lekker gewerkt vandaag. Ondanks de hitte. Het 2e lokaal is ook afgekomen. Nu madam Mary heeft besloten dat de tussenwanden open moeten kunnen, moet er ook iets verzonnen worden voor het schoolbord van 2.44 meter lang. Die worden namelijk normaal gesproken in die wandjes vastgespijkerd (zoals alles gespijkerd wordt trouwens). Syl dacht dat gewoon met een haakje en een oogje te doen maar vindt zoiets maar eens in Mombasa. Een haakje en een dichtgeslagen haakje (dat wordt dus een oogje) doen het werk. Mooie oplossing. Het verfwerk ziet er prima uit, en het 2e raam ook. We hebben wel alle wire wat er nog was opgebruikt. Gelukkig kwam er gisteravond toch nog een donatie binnen van een lieve collega, de timing is perfect! Morgen gaan we op zoek of we ergens een zaak kunnen vinden die dit draad, waarmee we de 2 resterende ramen kunnen afmaken, ook 2e hands verkoopt. Toevallig kwam de contractor (Moses) die de fundering heeft gemaakt vanmiddag nog even langs omdat hij toch in de buurt was. Vroeg ook of er nog iets voor hem te doen is trouwens. Maar dat zit er niet in. We hebben hem wel gevraagd om voor ons rond te vragen naar 2e hands wire en daar horen we morgen wat van. Hij stond overigens te kijken van ons werk, dus daar waren wij dan weer trots op. Ook dat ie ons uitnodigde om bij hem thuis langs te komen om kennis te maken met zijn vrouw en 2 kinderen en bij hem te eten. Leuk, gaan we natuurlijk zeker doen! Overigens hebben we samen erg moeten lachen om het gereedschap waarmee we dit werk moeten doen, maar ik eigenlijk meer als een boer die kiespijn heeft ?.
Maar goed nieuws, want ik zag bij Kate net een scherpe zaag liggen en die mag ik lenen dus het zaagwerk gaat morgen en maandag een stuk makkelijker! ???