Dag 8
Behoorlijk hetzelfde als 7. Lekker uitgerust dus (en wel wat verbrand).

Dag 9
Vandaag weer fris en fruitig aan de slag. Hoewel... Sylvia is erg verkouden en heeft slecht geslapen. Gelukkig is haar keelpijn wat afgenomen. Afgelopen weekend is Aletta ook bij Kate komen slapen. Aletta is fysiotherapeut en gaat op een project aan de andere kant van de stad aan de slag, ook met kinderen.
Wij hebben in het weekend eens goed nagedacht over het idee van Madam Mary om in de toekomst een 2e verdieping op de school te willen plaatsen. Buiten alle bouwkundige problemen die zich daarbij zullen voordoen, is het eigenlijk praktisch niet mogelijk om alle 300 kinderen daar te huisvesten. Veel te weinig speelruimte bijvoorbeeld en ook het sanitair laat dat gewoon niet toe. Dit hebben we vanmorgen besproken met madam Mary en zij zag deze logica eigenlijk ook wel in, dus nu zijn we opnieuw in overleg met de aannemers over hoe het dan wel te realiseren. Wordt zeker nog vervolgd!
Verder hebben we opnieuw in klassen geassisteerd en heeft Sylvia nog wat toelatingsexamens van nieuwe leerlingen nagekeken. Aan de hand hiervan wordt bepaald in welke klas zij worden geplaatst.

Dag 10
Opnieuw zware onderhandelingen met de “contractors” gevoerd. In principe hebben we een akkoord gesloten. We gaan toch voor een solide fundering, met zo’n 18 betonnen kolommen, waarop een betimmering (met ramen/deuren) wordt geplaatst door een andere contractor, die ook het dak weer zal terugplaatsen (nadat hij het natuurlijk eerst zelf verwijderd heeft). Daarna kijken we of er nog budget is om te vloeren te egaliseren, we hopen dat we het daarmee kunnen afmaken. Tussen de besprekingen door heeft madam Sylvia “haar” klas gewoon een science lesson gegeven, zodat madam Christie (de eigenlijke teacher) zich kon bezighouden met de intake van nieuwe leerlingen... en de leerlingen vonden het nog leuk ook! (Roeping gemist??) Morgen staat ze weer voor de klas. Ik ben ook gevraagd om mijn groep les te geven maar ik heb maar gepast voor die eer. Er zijn genoeg andere dingen te doen, daar stort ik me maar op. Na schooltijd zijn we met madam Mary naar een andere stad gereden met een “Matatu”, eigenlijk het plaatselijke openbaar vervoer zeg maar. Daar rijden er echt heel veel van en willen je allemaal graag meenemen. Pp betaal je per rit 50 shilling, dat is zo’n 40 cent, belachelijk weinig dus. Maar, dat is de prijs voor de lokale bevolking. Op de terugweg gingen Sylvia en ik samen, toen wilde de ronselaar (ja, naast de bestuurder is ook altijd een ronselaar “aan boord” om de auto vol passagiers te krijgen) 100 pp aan ons vragen. Dat zijn dan zogenaamde Mzungu prijzen, Mzungu = witte man. Maar goed, wij weten de echte - lokale - prijzen en betalen dus geen cent teveel he!
We waren daar met Mary om te kijken of het geld van de donaties inmiddels op de rekening van de school stond en inderdaad was het binnen! Jammer genoeg brengt de bank daar weer een bedrag voor (internationaal) transfer in rekening.
Anyway, het is al mooi dat het zo snel hier is, kunnen de opdrachten verstrekt worden en het materiaal aangeschaft. ?

Dag 11
Alles gaat altijd anders in Kenia dan wat je verwacht. Toen wij vanmorgen op school aankwamen was de aannemer al geweest en heeft laten weten dat hij morgen al kan beginnen met de fundering. Dat is natuurlijk mooi, maar de andere aannemer, die het timmerwerk doet, moet eerst het dak verwijderen. Daarvoor moeten dan eerst de lokalen leeg zijn, bovendien moet er materiaal zijn, wil hij morgen kunnen beginnen met de fundering. Kortom, de kinderen moeten naar de andere kant, inclusief bankjes, maar aan de andere kant moeten dan wel schoolborden zijn... pffff. Oké, begonnen dus met schoolborden verven op de muur aan de andere kant. En er moet even een tijdelijk lokaal worden gemaakt waar gedurende de verbouwing, zo’n acht dagen schatten we nu, een klasje gehuisvest kan worden. En dat alles met al minimaal vijf keer gebruikt hout en dakplaten en zonder het goeie gereedschap! Gelukkig hebben we hulp van mister kaingu, echt een handige klusser, die dit allemaal heel erg gewend is. Een beetje chaos was het vandaag wel, maar het begin is er! Morgen gaan we er vroeg tegenaan om het dak van de tijdelijke klas erop te krijgen, zodat daar ook les gegeven kan worden. We zullen er ook wat foto’s van plaatsen natuurlijk! Die volgen weer als we ergens wifi hebben...