Dag 49 Zaterdag
Geen spannende dag. We zijn begonnen met een wandeling naar Bamburi. Na een wandeling van een uur in de brandende zon vinden we t welletjes en nemen de tuk tuk naar t strand. Hier de hele dag vertoeft maar wel in de schaduw!

Dag 50 Zondag
Vandaag zijn we uitgenodigd bij madame Mary thuis. Ze wil voor ons koken en er een gezellige dag van maken. Het werd een bijzondere dag. We hebben kennis gemaakt met de kinderen van Mary’s zus. Dit leverde leuke gesprekken op. Daarna zijn we ruim drie uur bezig geweest met het bereiden van onze maaltijd. Dat gaat niet zoals bij ons op gas, elektrisch of inductie, maar gewoon op houtskool en een open vuurtje. Ik heb geleerd hoe ik, met een speciaal daarvoor ontworpen stuk gereedschap, een kokosnoot moet raspen. Natuurlijk ging t veel te langzaam dus het werd al gauw van me overgenomen. ? Daarna kwam t echte werk. Door water toe te voegen en de kokos uit te knijpen ontstaat een heerlijke kokosmelk. Dat was nog best een klus. In deze kokosmelk heb ik op het open vuur de rijst gekookt. Daarna werd het vuur eronder weggehaald en op de deksel gelegd. Zo ontstond een soort oven. Na een minuut of 20 was dit gerecht klaar. Met alles wat al was klaargemaakt, groenten, kip en een heerlijke kruidensaus ontstond een heerlijke maaltijd die we met z’n allen hebben genuttigd. Misschien wel de lekkerste rijst die we ooit hebben gegeten. Daarna hebben we een inkijkje gekregen in haar leven door het bekijken van wat foto’s. Om nog enigszins te bewegen stelden we voor een wandelingetje te maken zodat we de omgeving konden bekijken. Inmiddels was het vier uur en nog steeds bloedheet! Onderweg stopte er een safaribusje voor ons die midden op de weg bleef staan. In de bus bleek mr. Janki te zitten, de man die ons naar het snorkelen en daarna weer naar huis heeft gebracht. Hij bood ons aan in te stappen en een mini guided tour te verzorgen. We werden voorgesteld aan zijn kinderen, onderweg kwamen we zijn moeder tegen en later ontmoetten we ook nog zijn zussen.
Hij bracht ons boven op een heuvel waar hij bezig was zijn eigen huisje bouwen. Wat een mooie plek, een hele verademing ver weg van de drukke stoffige stad! Na een rondleiding door zijn kinderen door het dorp bracht hij ons terug naar madame Mary en daarna naar huis. Wat een gastvrijheid en al met al een bijzondere dag.

Dag 51 Maandag
Vandaag weer een schooldag. Deze staat voor ons in het teken van het afronden van ons “bouwproject” d.w.z. We willen onze tekeningen inkleuren. We gaan wat eerder aan de slag dan gebruikelijk omdat vanaf een uur of half één de zon zodanig op het verfwerk staat dat je er niet meer kunt schilderen.
Onder grote belangstelling van de kinderen maken we ons teken-/schilderwerk af.
Omdat we nog wat verf over hebben komen er al gauw extra verzoekjes. Willen we het kantoortje nog even schilderen, kunnen we ook de tekening nog “ondertitelen”
D.w.z. Net als in de boekjes, ?umbrella, ?web, ?? ball etc.
Het ondertitelen moet even wachten tot morgen, maar het kantoortje is klaar??

Dag 52 Dinsdag
Sylvia is begonnen met de ondertiteling van de tekeningen. Dat is wel echt het laatste, dan zijn de borden klaar. Wij vinden het leuk geworden, en de kinderen en teachers ook trouwens (niet onbelangrijk). Ik werk nog het vierde lokaal af, het raam is nog niet niet helemaal dicht met wire. De andere ramen loop ik ook nog even na, dan is dat ook helemaal afgerond. Dat vierde lokaal wordt overigens niet meer gebruikt als lokaal, tot grote teleurstelling van mr. Gilbert (het was zijn lokaal) want madam Mary wil het gaan gebruiken als office en administratie. Het ziet er veel representatiever uit dan de ruimte die nu als office wordt gebruikt, zodat in de nieuwe ruimte veel beter de ouders ontvangen kunnen worden en de administratie beter geordend kan worden. Omdat het zo “representatief” moet worden, vraagt madam Mary ons of we ook nog even het wire aan de voorkant zwart willen verven. Ziet er mooi uit, maar je begrijpt dat dat niet het allerleukste klusje is. We beginnen er wel aan maar als de zon veel te heet wordt, wijzen we Mary waar de kwast en de verf staat, zodat ze zelf het laatste stuk kan afmaken. In de middag geven we nog een aantal kinderen bijles en gaan daarna naar huis.

Dag 53 woensdag
Vandaag is een “gewone” schooldag. Ik ga naar mijn “eigen” klas en ondersteun madame Christie met het geven van haar lessen. Dick gaat naar “zijn” klas bij madame Elmar. De bijlessen beginnen vruchten af te werpen. Soms heeft een kind maar een klein steuntje in de rug nodig om het weer bij te kunnen benen. Er is ook een aantal kinderen dat ondanks de extra aandacht het niet gaat redden. Deze kinderen zouden bij ons ofwel in het speciaal onderwijs ofwel op een praktijkopleiding terecht komen. Ik hoop dat dat ook voor deze kinderen geldt. ‘s Avonds gaan we met een aantal vrijwilligers, een aantal project coördinatoren en Ineke, haar man John en hun zoon uit eten.
Het wordt een heel gezellige avond. Vooral ook erg leuk om Ineke en haar man te ontmoeten. Ineke is de oprichter en een van de drijvende krachten achter Doingoood en is met haar gezin voor een korte (werk) vakantie in Kenia.

Dag 54 Donderdag
Madame Mary heeft ons gevraagd mee te denken over een planning voor de komende periode. Er is een meerjarenplan dat bijna afloopt. Dat blijkt alleen niet beschikbaar. Dat is hoe de dingen gaan in Afrika ?
Gelukkig heeft ze een aardig beeld van de uitdagingen waar deze school de komende periode voor staat. Gezamenlijk maken we een jaarplan waarin we beschrijven wat de plannen zijn op korte termijn, middellange- en lange termijn.
Deze school moet een nieuw leersysteem invoeren dat vraagt om bijvoorbeeld nieuwe boeken. Het systeem wordt van overheidswege opgelegd, echter de financiering moet de school zelf zien te regelen. Dit lijkt vooralsnog en onhaalbare zaak. Mogelijk komt er toch nog geld bij “the governement”
vandaan, maar dat is tot nu toe nog niet gelukt.
Gezamenlijk bekijken we hoe de school zelf geld kan genereren. Madame Mary heeft een paar hele goeie ideeën en ook wij kunnen er nog een paar aan toevoegen. Soms kan met een kleine investering behoorlijke winst worden behaald. Een voorbeeld dat voorbij komt is een likje verf en een ventilator ophangen in de winkeltjes die worden verhuurd zodat daarna de huur enigszins kan worden verhoogd. Dat betaalt zichzelf al snel uit.
Een ander voorbeeld is dat door de verbeteringen die wij met jullie hulp in het schoolgebouw hebben aangebracht de ruimte groter is, luxer en dus voor een betere prijs kan worden verhuurd. Er komen ook voorbeelden waaraan wij zelf nooit zouden hebben gedacht voorbij. Probleem bij alle voorstellen is wel dat er eerst geïnvesteerd moet worden.
Na een dag zwoegen hebben we het plan en de doorrekening op papier.
Nu een nachtje er over slapen en morgen afronden.
Leuk om dit zo met elkaar te doen!
Na school lopen we langs de kapper omdat Dick z’n haar echt aan een knipbeurt toe is. Voor 50 khs, omgerekend zo’n €0,40,weet je alles! Ze kennen hier helaas maar één standje op de tondeuse. Het resultaat is erg kort ?

Dag 55 Vrijdag
Vannacht heeft het heel lang en hard geregend en geonweerd trouwens.
Zelfs als we opstaan regent het nog. Kaplaarzen kunnen uit de kast want de hele omgeving is veranderd in een modderpoel. Helaas hebben we onze kaplaarzen niet bij ons dus gewoon op de slippertjes naar school. Dat was een behoorlijke uitdaging.
Vanmorgen zouden we met de groepen 5, 6 ,7 en 8 gaan voetballen, maar dat zou nu meer “mudwrestling” worden. We besluiten het even aan te kijken en misschien ‘s middags te gaan.
Dat blijkt te lukken. We verkennen het veld voor en het ziet er goed genoeg uit om even lekker uit te razen met de kids.
De morgen gebruiken we om het plan 2018-1019 af te ronden en een prioritering te maken. De school kan er vandaag al mee aan de slag. Dat geeft een goed gevoel.
De middag besteden we aan het voetballen op het veld. Het veld blijkt aan nog twee scholen verhuurd te zijn. Na wat telefoontjes heen en weer maken we van de nood een deugd en wordt het een soort sportdag. De scholen voetballen tegen elkaar en als er een doelpunt wordt gescoord lijkt t wel of het Nederlands elftal heeft gescoord. Iedereen is erg uitgelaten.
Na wat limonade en koekjes, die we hebben meegenomen, te hebben genuttigd gaan we terug naar school. Zou mooi zijn als dit vaker kon, maar door gebrek aan een eigen speelveld moet dit veld gehuurd worden. De kosten hiervan zijn een (te) groot gat in t budget. ‘s nachts word ik na een halfuurtje te hebben geslapen gewekt door gekriebel. Ik spring uit bed en denk een kakkerklak in mijn bed te zien. De andere vrijwilligers, behalve Dick dan, zijn nog wakker en we starten een gezamenlijke zoektocht. We vinden ‘m niet. Daardoor duurt het bij mij tot in elk geval 3 uur voordat ik in slaap val.
Ook Mieke en Aletta kunnen de slaap maar moeilijk vatten. Het komt overigens weer met bakken uit de lucht. Dat betekent morgen weer een behoorlijke modderpoel. De volgende ochtend vindt Aletta de kakkerlak. Ik heb t dus niet gedroomd!
Dick heeft niets gemerkt en als een roosje geslapen.

Dag 56 zaterdag
Jeetje, wat gaat die tijd opeens snel. Aanstaande donderdag gaan we al naar huis. We hebben besproken dat dinsdag onze laatste schooldag zal zijn, woensdag gaan we dan een dag op stap met madam Mary. Haar eerste vrije dag in ? jaar? Wij weten het niet, zij zelf ook niet. We vermoeden sinds de oprichting van de school. Natuurlijk heeft ze wel eens een vrije dag in de vakantieperiodes van de school maar nooit terwijl de school gewoon draait. Anyway, vannacht begon weer zoals de vorige. Veel regen en dus zijn de “wegen” nog iets meer onbegaanbaar geworden. Sylvia en ik hebben wat printjes nodig en Kate zegt dat we die nabij ons huis in een cybershop kunnen laten maken, voor 10 shilling (8 cent) per uitdraai. De man in de cybershop is erg vriendelijk zegt ze, die heeft haar nog geen twee weken geleden ook heel erg goed geholpen met wat uitdraaiwerkjes. Wij baggeren dus die kant op en na ca. 10 minuten lopen vinden we de shop, die helaas dicht is en te huur staat. Net als het winkeltje ernaast trouwens (2 onder 1 kap achtig). Het kan snel gaan hier in Mombasa. Wij zoeken nog door maar vinden geen andere, dan komt het maandag wel. Mieke, onze “huisgenote” heeft via haar vrijwilligersplek geregeld dat we bij een hotel nabij die plek kunnen zwemmen en zonnen. Er is daar een zwembad en ook het strand. Vergelijkbaar met het Reef-hotel waar wij normaal naartoe gaan, maar dit is toch weer even wat anders dus we besluiten daar ook naartoe te gaan. Mieke en Aletta zijn er al als wij aansluiten. Dit hotel blijkt toch even een paar klassen beter dan de Reef te zijn, een leuke afwisseling dus. Het blijkt dat de president hier ook verblijft wanneer hij naar de kust gaat. Voordat we weg gaan gaan trakteren we onszelf nog op een heerlijke cocktail ? en gaan daarna op ons gemakje met een tuktuk naar huis.