Dag 37 maandag
Nou, dat valt niet mee, weer gewoon de wekker om vandaag aan de slag te gaan. Maar na een week ziek en helemaal op mezelf zijn heb ik wel behoefte om weer wat te doen. Ik merk bij aankomst - na een hartelijke ontvangst - dat fysiek werk er voorlopig nog niet in zit. Dat geeft niets want hoewel er nog wel wat dingetjes af te werken zijn, wilde ik het fysieke werk toch een beetje gaan afbouwen en ik merk dat dat nu verplicht moet. Ik stel voor om, net als Sylvia, enkele kinderen die daar echt behoefte aan hebben wat extra te ondersteunen met bijles. Dat bespreken we met madam Mary en dat vindt ze een prima idee. Sylvia bij “haar” klas en ik bij de “mijne”. Er wordt geïnventariseerd waar de grootste behoefte aan is. Ik zit een behoorlijke tijd te wachten en krijg te horen dat madam Elma het verstandiger vindt om deze bijlessen tijdens de break te geven. Achteraf hoor ik van Mary dat zij vindt dat ik er nog niet fit genoeg uitzie en dat ik het rustig aan moet doen. Nadat ik haar heb verteld dat ik zelf wel zal aangeven wanneer het niet meer gaat, krijg ik toch wat leerlingen toegespeeld... deze hebben inderdaad bijles nodig kan ik je zeggen. Sommigen zullen überhaupt problemen hebben om iets te leren en hebben eigenlijk bijzonder onderwijs nodig, iets wat Sylvia ook al had ondervonden. Voor deze kinderen zullen wij helaas geen verschil kunnen maken denken we.
Door de enorme drukkende hitte vandaag ga ik lekker moe terug naar huis, samen met een best nog fitte Sylvia.

Dag 38, dinsdag
Vandaag begon best wel als een tsja, lekkere, koele dag. Beetje bewolking, prima. Dat duurde helaas niet erg lang, de bewolking trok weg en het werd heel erg heet. Vanmorgen zijn we doorgegaan met kinderen bijles geven. Ondertussen kijken we ook werkjes na die de kinderen in de klas moeten maken. Daarmee ondersteunen we de juf en krijgen ook een goed beeld van het niveau van de kinderen. Ik merk wel dat met nog zo’n drie weken te gaan de tijd wel krap wordt om een verschil te kunnen maken voor sommigen. En voor anderen geldt dat ze met een klein beetje persoonlijke aandacht toch een stuk verder worden geholpen. Ik houd me vast aan de gedachte dat als er maar eentje tussenzit die door ons een stukje verder wordt geholpen, het allemaal de moeite waard is. Vanmiddag was er een meeting met de ouders van de kinderen. Een voorlichting over het nieuwe leersysteem, informatie over de lunchpauzes, schooluniformen en veranderde lestijden etc. Wij werden gevraagd om ook te komen, wat een belevenis was om een keer mee te maken. Omdat het in de middag op een doordeweekse dag was, waren er slechts zo’n 60 ouders, maar deze waren zeker betrokken. Leuk om te zien. We mochten zelf de ouders ook even toespreken ?. Er was veel waardering voor het werk dat we mede dankzij jullie support hebben kunnen uitvoeren, waarvoor dank namens de ouders.

Dag 39, woensdag
Regelmatig valt hier de stroom uit, ik weet niet of we dat al eens hebben geschreven. Zo ook vannacht, 2 keer. Op zich zou je zeggen, da’s prima, ‘s nachts, ware het niet dat we inmiddels 2 ventilatoren op onze slaapkamer hebben om enigszins de nacht door te komen. Zonder die stroom wordt het dus nog warmer dan we het normaal al hebben. Daarnaast werden we vanmorgen opgeschrikt door 2 behoorlijke regenbuien. Een buitje voor het stof denk je, maar tegen de tijd dat wij naar buiten gingen was het stof weer teruggekeerd. Als we dan hier lezen over gladheid in Nederland kunnen we ons dat moeilijk voorstellen, maar (spreek ik voor mezelf) ga ik zelfs een beetje verlangen naar de kou. Nooit gedacht dat ik dat nog eens zou zeggen! Op school dachten we weer allebei aan de slag te gaan met het geven van bijles. Maar Kenia/Mombassa mag zo niet heten als er niet “opeens” iets tussendoor komt. Op school wordt er twee keer per jaar een aantal tests afgenomen, zeg maar vergelijkbaar met ons school-volg-systeem, om te beoordelen waar de leerling staat op dit moment. Tegelijkertijd wordt de school getoetst waar zij staan t.o.v. deze leerlingen. Dat betekent dat er zelfs bij de teachers een soort van gezonde nervositeit is. Leuk om te zien. Wij worden ingezet om bij “onze” groepen te ondersteunen, dat scheelt voor deze teachers echt veel tijd. Zo nemen we mondeling Engels af en corrigeren we de gemaakte toetsen (behalve Kiswahili). Leuk om te doen!

Dag 40, donderdag
Na een drukkend hete nacht weer vroeg op. Vandaag staan de examinations voor mathematics, Kiswahili, en hygiëne and nutrition op de agenda. Ik begin met het nakijken van de Engelse toetsen. Interessante uitkomst. Sommigen zijn echt goed en anderen hebben er nog geen kaas van gegeten, om het op z’n Hollands te zeggen.
Na de middagbreak heb ik een interessante discussie met één van de leraren over verschillende Nederlandse en Afrikaanse tradities. Ook het slaan van vrouwen komt aan de orde. Uit dat gesprek blijkt dat er best behoefte is aan een cultuurverandering ook op dit gebied. Niet alleen bij deze leraar; hij weet ook dat dit breder speelt. Toch geeft hij aan het moeilijk te vinden zo’n verandering te bespreken. Hier wordt veel naar de overheid gekeken die daar dan een programma voor moet ontwikkelen. Hij geeft aan drie dochters te hebben en het niet leuk te vinden als zij zouden worden geslagen. Ons gesprek heeft hem aan het denken gezet. Leuk!
Na een hele dag afnemen van de toetsen en nakijken ervan is de groep rond half vier uitgeput. We besluiten ze iets eerder vrij te geven zodat ze nog even lekker kunnen dollen met elkaar. Tijdens het spelen valt me op dat ze een stok gebruiken. En elkaar daarmee slaan. Dit gaat speels, maar ook dit is nog wel een gewoonte waaraan ik maar moeilijk kan wennen. Op school wordt de stok gelukkig niet (meer) gebruikt. Even later komt een van de kinderen naar me toe en vraagt of ik even buiten kom. Ze hebben liedjes ingestudeerd die ze aan mij willen laten horen. Glimmend van trots zingen ze het ene na het andere lied voor me. Ik voel me gevleid.

Dag 41, vrijdag
Vandaag loop ik een keer alleen naar school omdat Sylvia een meidendag met Kate en de andere vrijwilligers Aletta en Mieke heeft afgesproken. Ik dacht eigenlijk gewoon een dag vrij te nemen maar toen begonnen woensdag opeens die toetsdagen en daar kon ik me prima nuttig bij maken. Ik denk daar vanochtend nog mee bezig te zijn en dan is er vanmiddag nog een toets Kiswahili, dus dat is dan mooi tijd voor mij om naar het strand te gaan. Dacht ik nog op de heenweg, maar ja, dit is Kenia, dus alles gaat anders. Na de toets Engels vraagt madam Mary mij of ik van de leerlingen van de laagste klassen (tm groep 4) een foto wil maken die zij kan gebruiken voor een soort van schoolpaspoort. Natuurlijk wil ik dat, dus beginnen we met de kleinsten. Leuk om te doen en de kids vinden het ook leuk. Na de pauze moet ik nog de groepen 3 en 4 doen maar ondertussen vraagt madam Mary of we ook even een calculatie in excel kunnen maken van de verbouwing. Natuurlijk kunnen we dat maar daar zijn we samen wel ca. 1,5 uur mee bezig. Dit weekend bekijk ik het eerst samen met Syl op volledigheid. Hierna ga ik naar de andere kant om de groepen 3 en 4 op de foto te zetten. Blijkt dat groep 4 nog met de laatste toets bezig is, dus daar moet ik een klein uurtje op wachten ;-(. Nadat ik zo’n 150 foto’s heb gemaakt spreek ik met Mary af dat ik ze haar zal mailen zodra ik over wifi beschik en taai af naar het strand, waar ik ca. 1630 toch nog aankom. Ik zend haar een eerste mailtje met 3 foto’s om te checken of zij ze kan openen en als dat zo is, zal ik morgen de rest sturen. Ik blijf nog 2 uurtjes hangen, drink (vind ik zelf) een verdiend biertje en ga daarna met de boda boda weer naar huis om weekend te vieren! Daar aangekomen trof ik 3 relaxte meiden aan die zich hadden laten vertroetelen en hadden geshopt (niet goed geslaagd) en als klap op de vuurpijl heeft Syl haar haar op The African way laten invlechten! Staat echt leuk.

Dag 42 en 43
Weekend! Zaterdag een rustig dagje. We beginnen met het verhuizen van de ene naar de andere slaapkamer. De kamer waar we naartoe verhuizen moet een stuk koeler zijn omdat deze twee ramen heeft.
Dit betekent wel dat er bedden uit elkaar gehaald moeten worden en weer in elkaar worden gezet. Kasten moeten leeg en weer ingeruimd. Maar we zijn met 4 vrijwilligers dus na een uurtje ploeteren is alles gefixed.
De rest van de dag zitten we bij t zwembad om bij te komen ?
‘s nachts blijkt dat ‘t toch nog erg warm blijft ??

Zondag worden we al vroeg opgehaald (6 uur) om een dagje te gaan snorkelen bij de Wasini eilanden. Die liggen tegen de grens van Tanzania aan. Na een lange reis met een busje over een deels zeer ruige weg en met de ferry over ‘t water komen we bij de boot. Eerst dolfijnen spotten. We zien er 4 ?.
Daarna varen we naar een mooi stuk koraal, waar we veel mooie tropische vissen zien tijdens het snorkelen. Daarna een lekkere lunch en een kleine rondleiding over het eiland waar geen stroom en stromend water is. Er wonen 3000 mensen.
Op de terugweg doen we, voor zover mogelijk, even onze ogen dicht ???
Moeilijk voor te stellen misschien, maar de hitte werkt af en toe best verlammend.